Członkowie grupy zauważają, że nie są sami

Co łączy pana jako osobę pokrzywdzoną z tematem samopomocy?

Zawsze dostrzegałem, jak niewiarygodnie poprawia się moje samopoczucie, gdy mogę mówić o temacie przemocy na tle seksualnym. Zanim założyłem grupę w Osnabrück, nie miałem jednak żadnego kontaktu z tematem samopomocy. Moją własną historię molestowania przepracowałem falami. Dwa lata temu zauważyłem, że teraz mogę oddać coś innym i przeciwstawić się temu tematowi. Dlatego od 2020 roku jestem członkiem Rady Poszkodowanych przy Niezależnej Pełnomocniczce ds. nadużyć seksualnych wobec dzieci, a w tym samym roku powołałem do życia grupę wsparcia dla mężczyzn.

W czym pomogły panu rozmowy z innymi pokrzywdzonymi?

Najbardziej pomogło mi to, że mogłem o tym mówić. Po wysłuchaniu historii innych osób zauważyłem, że jestem już zaawansowany w drodze do uporania się z moim problemem. Nauczyłem się, że nie chodzi o dawanie rad, ale tylko o wysłuchanie. Sprawy dzieją się wtedy, kiedy mogą się wydarzyć.

W tym miejscu mężczyźni mogą okazywać słabości i nie są z tego powodu wyśmiewani, lecz szanowani. Samo to jest już ważnym doświadczeniem: „nie muszę tu zgrywać twardego faceta, mogę pokazać swoją wrażliwą stronę”.

Proszę zabrać nas na takie spotkanie: czego możemy się tam spodziewać?

Zwykle na początku organizujemy flesz. Każdy opowiada, jak się aktualnie czuje i co jest dla niego ważne. Potem pytamy, czy komuś coś leży na sercu i czy chciałby szczegółowo o tym porozmawiać. Charakterystyczne dla naszej grupy wsparcia jest tylko, że wszyscy mają równe prawa, a decyzje podejmujemy wspólnie. Nie ma jednej osoby, która dyryguje i moderuje. Ponieważ wszyscy mają podobne doświadczenia, członkowie grupy zauważają, że nie są sami. Nagle widzą sprawy w innym świetle, co daje im ogromne pocieszenie i wzmocnienie na dalszą drogę.

Co mogą zdziałać grupy wsparcia i gdzie przebiega granica?

Na początek musimy podkreślić, że grupa wsparcia nie jest alternatywą dla terapii – nawet jeśli jest w stanie bardzo dużo zdziałać i może być uzupełnieniem terapii. W naszej grupie był kiedyś krótko pokrzywdzony, który przyznał, że ma problem z uzależnieniem. Sam z siebie zauważył później, że ta grupa wsparcia nie jest odpowiednią ofertą dla niego. Gdyby tak się jednak nie stało, również staralibyśmy się z nim rozmawiać.

Czym różni się grupa wsparcia dla mężczyzn od innych grup?

Mówienie o własnych uczucia jest nadal bardzo trudne dla wielu mężczyzn. Dlatego uważam, że ważna jest dostępność grupy złożonej z samych pokrzywdzonych mężczyzn. W tym miejscu mężczyźni mogą okazywać słabości i nie są z tego powodu wyśmiewani, lecz szanowani. Samo to jest już ważnym doświadczeniem: „nie muszę tu zgrywać twardego faceta, mogę pokazać swoją wrażliwą stronę”. Ale każdy uczestnik musi podjąć tę decyzję sam za siebie.

Jak znaleźć odpowiednią dla siebie ofertę w przypadku doświadczenia molestowania seksualnego?

W wielu okręgach funkcjonują punkty kontaktowe, w których można uzyskać informacje o wszystkich ofertach w danej okolicy. Osoby szukające pomocy znajdą obecnie odpowiednią grupę wsparcia również online, bez większych trudności. Dobrym miejscem kontaktu jest na przykład portal dla osób potrzebujących pomocy z powodu nadużyć seksualnych lub listy NAKOS, ogólnokrajowej placówki informacji i pośrednictwa.

Coraz więcej osób pokrzywdzonych kontaktuje się również w Internecie. Kiedy sprawdza się samopomoc online?

W odróżnieniu od na przykład grup wsparcia dotyczących określonych chorób, w przypadku przemocy na tle seksualnym ważną rolę odgrywają emocje. Chodzi o zwerbalizowanie swoich uczuć. Moim zdaniem to jest trudniejsze w środowisku internetowym. Marzę jednak o platformie, na której ludzie mogliby wymieniać się informacjami. Dlatego zajmuje się obecnie budowaniem własnego miejsca online . Według mnie całe społeczeństwo musi nauczyć się mówić o przemocy na tle seksualnym. Statystycznie rzecz biorąc, każdy z nas zna dziecko, które zostało skrzywdzone, a prawdopodobnie również jakiegoś sprawcę lub sprawczynię.

Ma pan wskazówkę dla innych osób pokrzywdzonych, które również chciałyby założyć grupę wsparcia?

Zasadniczo zachęcałbym wszystkich do założenia grupy wsparcia, jeśli nie ma jeszcze takiej grupy w ich regionie. Grupa wsparcia nie potrzebuje przecież przewodnika o szczególnych kompetencjach – właściwie każdy może się tym zajmować. Doradziłbym zainteresowanym osobom, aby na samym początku nawiązały odpowiednie kontakty. Aby najpierw się rozejrzały w dostępnej już ofercie i sprawdziły, gdzie znajdują się osoby, które robią coś podobnego. Ja na przykład skontaktowałem się z biurem samopomocy i wolontariatu w naszym okręgu. W każdym razie warto korzystać z wielu ofert pomocy. Online, lokalnie lub pod szyldem „Pomocy przy zakładaniu grup wsparcia”placówki pośrednictwa NAKOS.

Co dodaje panu odwagi w odniesieniu do samopomocy?

Odwagi dodają mi doświadczenia w grupie. Teraz spotkaliśmy się ponownie, pierwszy raz po dłuższej przerwie, i wiele osób powiedziało: „Dobrze tu znowu być i móc z wami porozmawiać”. Chociaż spotkaliśmy się dopiero pięć razy, grupa jest dla mnie już tak bardzo ważna. Grupę wsparcia, moje bezpieczne miejsce i przystań, odczuwam jako coś wyjątkowego.
 

Chcesz wiedzieć więcej o samopomoc? Przydatne informacje znajdziesz w rubryce „Warto wiedzieć“ .