Wspólnie możemy zatrzymać gonitwę myśli

Jak wygląda kontakt z telefonem zaufania? Czego mogę się spodziewać?

Wiele osób, które do nas dzwonią, pierwszy raz rozmawia z kimś na ten temat. Zebrali całą swoją odwagę i często są bardzo zdenerwowani. Dlatego na początku tylko słuchamy i dajemy rozmówcy przestrzeń na opowiadanie. Podczas większości rozmów już na początku pojawia się wiele pytań: „Jak rozpoznać nadużycie seksualne?”, „Jakie ma konsekwencje?”, „Czy muszę iść na policję?”, „Czy w mojej okolicy znajdę pomoc?”. W miarę możliwości odpowiadamy na wszystkie te pytania. Już samo to jest ogromną pomocą dla wielu osób, pomaga im się rozeznać i zmniejszyć poczucie niepewności.

Co dalej?

Następnie wspólnie porządkujemy sytuację. To znaczy, że w jednym lub drugim momencie jeszcze raz dopytujemy, aby wszystko zrozumieć i móc dobrze doradzić. Ważna sprawa: rozmówcy opowiadają tylko to, co chcą opowiedzieć. Nie drążymy dalej. Na podstawie dostępnych nam informacji przedstawiamy wstępną ocenę merytoryczną – o ile jest to możliwe przez telefon. Istotne jest przy tym, abyśmy omówili z rozmówcą możliwe kolejne kroki i stworzyli fundamenty do kontaktu ze specjalistyczną poradnią oraz innymi lokalnymi osobami i instytucjami świadczącymi pomoc.

Z kim rozmawiam, dzwoniąc do telefonu zaufania?

Dzwoniąc do telefonu zaufania, rozmawia się ze specjalistami mającymi wykształcenie pedagogiczne i psychologiczne. Wszyscy konsultanci bardzo dobrze znają ten obszar tematyczny. Oprócz tego wnoszą bogate doświadczenie w zakresie doradztwa i towarzyszenia osobom, które same są osobami pokrzywdzonymi, lub są konfrontowane z tym tematem jako członkowie rodziny i osoby pomagające.

Zawsze potrzeba odwagi w tak niezwykle delikatnej i osobistej kwestii. Mimo tego jestem przekonana, że telefon pomaga – czy to do nas, czy do innej poradni. Telefon to pierwszy krok, pierwsze odważenie się. I już samo to często znacznie ułatwia wszystkie kolejne kroki.

Jakie osoby dzwonią do telefonu zaufania?

Bardzo różne, zupełnie nie zależy to od płci i wieku ani punktów styczności z tym tematem. I tak ma być: nasza oferta jest skierowana jednoznacznie do wszystkich osób, które mają pytania i wątpliwości dotyczące tematu przemocy na tle seksualnym wobec dzieci i młodzieży. Zgłasza się do nas zarówno sąsiadka, która ma dziwne wrażenie albo podejrzenia, jak i 80-latka, po raz pierwszy mówiąca przez telefon o przemocy na tle seksualnym, której doświadczyła w dzieciństwie i młodości. Krótko mówiąc: dzwonią zarówno osoby pokrzywdzone, jak i osoby pomagające. W tych telefonach chodzi o stabilizację i odciążenie, ale także o konkretne pytania dotyczące zapobiegania i interwencji. Szczególnie często zwracają się do nas ludzie, którzy bardzo się martwią o swoje pokrzywdzone lub przypuszczalnie pokrzywdzone dziecko. Nie wiedzą, co mogą zrobić, aby je ochronić, lub chcą w ogóle z kimś porozmawiać o tej sytuacji. Właśnie wtedy warto zadzwonić do telefonu zaufania. Kto nie lubi rozmawiać przez telefon, może do nas napisać.

Jak zapewniają państwo poufność tych rozmów?

Nie widzimy numeru osoby dzwoniącej i nie mamy możliwości ustalenia tego numeru. Dowiadujemy się od ludzi tylko tego, co nam opowiedzą. Nikt nie musi podawać swojego nazwiska ani miejsca zamieszkania, a my o to nie pytamy. Jeśli szukamy wsparcia w okolicy rozmówcy, wystarczy nam informacja o regionie lub kod pocztowy. Oprócz tego treść rozmowy jest naturalnie poufna. To znaczy również, że nie przekazujemy żadnych informacji ani do Jugendamtu, ani na policję. Jest to szczególnie ważne w przypadku delikatnych kwestii, aby ludzie mieli odwagę do nas zadzwonić.

Co doradziłaby pani osobom, które zauważyły coś, co może wskazywać na nadużycie seksualne?

W każdym wypadku warto sprawdzić swoje podejrzenia lub dziwne wrażenie, ponieważ w przeciwnym razie nic się nie wydarzy. Osoba, która coś zauważyła lub która się niepokoi, nie musi mierzyć się z tym w pojedynkę. Ważne, aby móc porozmawiać o tym z kimś, kto dobrze zna się na tym temacie. Jeśli podejrzenie się potwierdzi, należy starannie rozważyć wszystkie kolejne kroki. Takie kroki mogą być bardzo różne, zależnie od sytuacji. Ludzie często ignorują nadużycia seksualne i omijają je wzrokiem, ponieważ nie są pewni. Mają dużo obaw: „A jeśli się mylę i niesłusznie kogoś oskarżę?”. O tym wszystkim rozmawiamy w naszym telefonie zaufania.

Dlaczego presja jest tak silna i co mogłoby ją zmniejszyć?

Ludzie spotykają się z wieloma różnymi mitami dotyczącymi przemocy seksualnej. To w dużej mierze jest przyczyną niepewności. Tu możemy pomóc i udzielić informacji. Ważne jest także, aby wspólnie z rozmówcami ustalić ich rolę i zadania. W pierwszej chwili brzmi to być może komicznie: ale nauczycielka, która na przykład zakłada, że musi samodzielnie wykryć i powstrzymać molestowanie, które podejrzewa, woli być może udawać, że niczego nie widzi. Presja staje się zbyt silna. Podczas rozmowy możemy zatrzymać gonitwę myśli i wspólnie wyjaśnić, jakie zadania – pozostając przy przykładzie nauczycielki – rzeczywiście należą do niej, a gdzie należy przekazać odpowiedzialność w inne ręce.

Ile odwagi trzeba, aby zadzwonić do państwa? I dlaczego zebranie tej odwagi pomaga?

Zawsze potrzeba odwagi w tak niezwykle delikatnej i osobistej kwestii. Mimo tego jestem przekonana, że telefon pomaga – czy to do nas, czy do innej poradni. Telefon to pierwszy krok, pierwsze odważenie się. I już samo to często znacznie ułatwia wszystkie kolejne kroki. Jesteśmy tu również dla osób, które próbowały już wielu możliwości. Jesteśmy otwarci na wysłuchanie wszystkich zmartwień i obaw.

Chcesz wiedzieć więcej o konsultacjach? Przydatne informacje znajdziesz w rubryce „Warto wiedzieć“ .